Po Księgach Dydaktycznych i Deuterokanonicznych ukazał się kolejny tom ekumenicznego przekładu Starego Testamentu – Pięcioksiąg. To efekt prac tłumaczy i redaktorów różnych wyznań w ramach projektu prowadzonego przez Towarzystwo Biblijne w Polsce.

Prace nad ekumenicznym przekładem Biblii prowadzone są od 1995 r. Towarzystwo Biblijne powołało w tym celu Międzywyznaniowy Zespół Tłumaczy, w skład którego weszli reprezentanci jedenastu Kościołów członkowskich Towarzystwa. Dotychczas w ramach tego projektu wydano: Nowy Testament i Psalmy (2001), oddzielny tom z Księgą Psalmów (2003), Księgi Dydaktyczne (2008) i Księgi Deuterokanoniczne (2011). – Księgi biblijne dla wielu ludzi są księgami świętymi, dlatego ich przekład wymaga staranności i czasu – mówi dyrektor Towarzystwa Biblijnego w Polsce Małgorzata Platajs.

Trzecim wydanym tomem Starego Testamentu w przekładzie ekumenicznym jest ukazujący się właśnie Pięcioksiąg. Tłumaczami poszczególnych ksiąg byli: ks. prof. Alfred Tschirschnitz (Księgi: Rodzaju, Wyjścia i Powtórzonego Prawa), ks. prof. Janusz Czerski (Księga Kapłańska) oraz prof. Krzysztof Mielcarek (Księga Liczb). Tekst przekładu został zaakceptowany przez jedenaście Kościołów członkowskich Towarzystwa Biblijnego, reprezentujących trzy główne nurty chrześcijaństwa: katolicyzm, prawosławie i protestantyzm.

27 kwietnia w Bibliotece Narodowej w Warszawie odbyła się prezentacja nowego tomu. Podczas tej uroczystości prezes Towarzystwa Biblijnego w Polsce ks. bp Edward Puślecki z Kościoła ewangelicko-metodystycznego podkreślił, że ekumeniczność tego przekładu jest wartością samą w sobie. Małgorzata Platajs dziękowała wszystkim osobom, które przyczyniły się do wydania ekumenicznego przekładu Pięcioksięgu. Poinformowała również, że zaawansowane są prace nad kolejnymi tomami tego przekładu – trwa przygotowywanie do składu Ksiąg Historycznych oraz redakcja Ksiąg Prorockich.

Prawosławny biblista Jerzy Betlejko, jeden z redaktorów naukowych ekumenicznego przekładu Pięcioksięgu, opowiadał o wyzwaniach, przed którymi stanęli twórcy przekładu. Były to m.in. troska o jednolitość rozwiązań translatorskich, wprowadzenie form bliskich językowi hebrajskiemu, rezygnacja z hermetycznych semityzmów. Podkreślił też, że w wydaniu nie ma miejsca na teologiczne interpretacje tekstu, a przypisy mają charakter jedynie naukowy.