Pismo religijno-społeczne poświęcone polskiemu
      ewangelicyzmowi i ekumenii

Nr 7/1990

OŚWIADCZENIE SYNODU

Synod Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w Rzeczypospolitej Polskiej wyraża wdzięczność Bogu za dzieło Jego łaski, która niemożliwe czyni możliwym. Przed wieloma narodami Europy, w tym również przed naszym, otworzyła się droga do wolności. Ta wolność to także wolność do pożytecznych obowiązków, do odpowiedzialności, do pełnej samorealizacji. Zdążamy ku niej z nadzieją, ale świadomi swego stanu. Po wielu latach przemocy, kłamstwa i bezprawia jesteśmy pełni urazów. Będziemy modlić się o Bożą pomoc w uzdrowieniu naszych serc i umysłów. W osobie Syna Bożego znajdziemy źródło dobra o uzdrowicielskiej mocy.

Niepokojem napawają pojawiające się teraz w naszym kraju wybuchy nienawiści do wszystkiego, co inne. Ta nienawiść dowodzi moralnego skarlenia, bez względu na ideologię preparowaną dla jej uzasadnienia. Odebranego w minionym 50-leciu prawa do demonstrowania tożsamości narodowej nie wolno Polakom rekompensować w tak haniebny sposób. Identyczność praw i obowiązków nie jest przywilejem, jest atrybutem wszystkich mieszkańców polskiej ziemi. Na polskiej ziemi mamy wiele różnych wspólnot chrześcijańskich, wiele niechrześcijańskich związków wyznaniowych, a także sporą grupę niewierzących. Stanowimy wielobarwną mozaikę narodowościową i wyznaniową, w której wprawdzie niektóre kolory dominują, ale inne też mienią się pełnym blaskiem. Ta różnorodność jest skarbem nie do przecenienia. Mamy ogromną szansę wzbogacać się nawzajem, uznając i szanując swoją odmienność. Nienawiść musi napotkać tamę, którą będzie nasza otwarta, życzliwa i pełna szacunku postawa.

Przed polskim społeczeństwem stoją trudne zadania. Wielu ludzi nie z własnej winy nie potrafi sprostać sytuacji. Musimy pobudzać w sobie zainteresowanie ich losem i wiele energii skierować na pomoc potrzebującym pamiętając, że miarą stosunku człowieka do Boga jest stosunek do drugiego człowieka.
Motorem przemian i źródłem dobrobytu jest praca. Etos pracy stał się podstawą powodzenia wielu protestanckich społeczności. Wykreowanie tego etosu jest dla nas palącą koniecznością. Trzeba też przywrócić właściwą rangę takim obywatelskim cnotom, jak uczciwość, odwaga, spolegliwość, a ludzka godność nie może być więcej znieważana.

Nastał czas prawdy. Chcemy mówić prawdę i słyszeć prawdę. Jest oczywiste, że rzetelność informacji to nie tylko podanie zgodnych z faktami relacji, lecz także ich dobór i proporcje.

Długa i piękna historia Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w Polsce daje naszej wspólnocie świadomość kulturowego dziedzictwa Reformacji, na którym się wspieramy. Pragniemy być godnymi kontynuatorami tego dziedzictwa i jak najlepiej zrozumieć i wypełnić nasze obywatelskie obowiązki względem ziemskiej Ojczyzny. Na miarę naszych możliwości, od lat wspieraliśmy tych wszystkich, którzy w imieniu społeczeństwa walczyli o demokratyczne przemiany. Teraz nadszedł czas odbudowy materialnej i duchowej substancji społeczności polskiej.

Wspólnota ewangelicko-reformowana pragnie doskonalić swoją wiarę i dawać świadectwo Ewangelii, wychowując w ten sposób ludzi prawych i odważnych. Chcemy odnaleźć naszą ścieżkę wśród wszystkich dróg, którymi zmęczony, obolały, ale pełen nadziei naród polski mozolnie zdąża ku swojej przyszłości.