9 /1994

W związku z błędami popełnianymi przez „niemieckich chrześcijan” i obecne kierownictwo ewangelickiego Kościoła w Niemczech, co rozbija jego jedność i prowadzi do zguby Kościoła, wyznajemy następujące prawdy ewangeliczne:

1. „Ja jestem droga, prawda i żywot, nikt nie przychodzi do Ojca jak tylko przeze mnie” (Jn 14:6). „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, kto nie wchodzi przez drzwi owczarni, lecz w inny sposób się tam dostaje, ten jest złodziejem i zbójcą [...]. Ja jestem drzwiami; jeśli kto przeze mnie wejdzie, zbawiony będzie” (Jn 10:1.9).

Zgodnie ze świadectwem Pisma Świętego, Jezus Chrystus jest jedynym Słowem Boga. Tylko Jego powinniśmy słuchać, tylko Jemu powinniśmy ufać i być posłuszni zarówno w życiu, jak i wobec śmierci.

Odrzucamy fałszywą doktrynę, która głosi, że oprócz tego jedynego Słowa Boga Kościół może i powinien uznawać, jako Boże objawienie i źródło swego zwiastowania, jakieś inne zwierzchności, ludzi, prawdy i wydarzenia.

2. „...Jesteście w Chrystusie Jezusie, który stal się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością, i poświęceniem, i odkupieniem” (I Kor. 1:30).

Z jednej strony Jezus Chrystus oznajmia nam w imieniu Boga przebaczenie wszystkich naszych grzechów, z drugiej zaś wzywa w imieniu Boga, abyśmy oddali Mu całe swoje życie; przez Niego otrzymujemy radosne wyzwolenie z grzesznych więzów tego świata, abyśmy – jako ludzie wolni i wdzięczni Bogu – służyli Jego stworzeniom.

Odrzucamy fałszywą doktrynę głoszącą, że istnieją takie dziedziny życia, w których nie należymy do Jezusa Chrystusa, lecz do innych władców; dziedziny, w których nie potrzebujemy usprawiedliwienia i uświęcenia.

3. „...Abyśmy, będąc szczerymi w miłości, wzrastali pod każdym względem w Niego, który jest Głową, w Chrystusa, z którego całe ciało, spojone i związane przez wszystkie wzajemnie się zasilające stawy [...], rośnie i buduje siebie samo w miłości” (Ef. 4:15-17).

Kościół chrześcijański tworzy wspólnotę braterską, w której Jezus Chrystus jest obecny i działa jako Pan przez Ducha Świętego, w Słowie i w Sakramentach. Właśnie pośród grzesznego świata, dzięki swej wierze i posłuszeństwu swemu zwiastowaniu i swym instytucjom, Kościół zbawionych przez łaskę grzeszników musi wyznawać, że należy wyłącznie do Pana, że żyje i chce żyć, oczekując Jego powrotu, wyłącznie dzięki sile, którą On daje, i dzięki Jego nauce.

Odrzucamy fałszywą doktrynę, według której Kościół mógłby zrezygnować z treści swego zwiastowania i ze swej organizacji albo dla własnej wygody, albo ze względu na zmieniające się tendencje ideologiczne i polityczne.

4. „ Wiecie, iż książęta narodów nadużywają swej władzy nad nimi. a ich możni rządzą nimi samowolnie. Nie tak ma być między wami: ale ktokolwiek by chciał między wami być wielki, niech będzie sługą waszym” (Mat. 20:25-26).

Różne urzędy w Kościele zostały ustanowione nie po to, by jedni panowali nad drugimi, ale dla pełnienia służby powierzonej i nakazanej całej wspólnocie.

Odrzucamy fałszywą doktrynę, według której Kościół miałby i mógł oprócz takiej służby ustanawiać jakichś przywódców wyposażonych w specjalne uprawnienia do sprawowania władzy.

5. „Boga się bójcie, króla czcijcie” (I Ptr. 2:17).

Pismo Święte mówi nam, że zgodnie z uprawnionym przez Boga ładem władza istniejąca w świecie, który nie został jeszcze wyzwolony i w którym działa Kościół, powinna czuwać nad przestrzeganiem prawa i zapewnieniem pokoju; w tym celu może ona posługiwać się groźbą i siłą, kierując się jednak przenikliwością i licząc się z ludzkimi możliwościami. Kościół z wdzięcznością i w bojaźni Bożej uznaje dobrodziejstwa tego ładu. Zwiastując Królestwo Boże, jego prawo i sprawiedliwość, Kościół przypomina tym, którzy rządzą, i tym, którzy są rządzeni, o ich odpowiedzialności. Ufa w moc Słowa Bożego i jest mu posłuszny, ponieważ Słowem swym Bóg wspiera wszystkie rzeczy.

Odrzucamy fałszywą doktrynę, według której państwo może i powinno rościć sobie prawo do całkowitego zawładnięcia ludzkim życiem i ogarnięcia takich jego dziedzin, które wchodzą w zakres powołania Kościoła; wtedy bowiem przekracza ono swoje kompetencje.

Odrzucamy fałszywą doktrynę, według której Kościół może i powinien przywłaszczyć sobie rolę, zadania i prestiż państwa, i w ten sposób sam stać się organem państwowym; wtedy bowiem przekracza on swoje kompetencje.

6. „A oto ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata” (Mat. 28:20). „Słowo Boże nie jest związane” (II Tym. 2:9).

Posłannictwo Kościoła, będące podstawą jego wolności, polega na przekazywaniu wszystkim ludziom poselstwa o wolnej łasce Boga – jak to czynił sam Chrystus – poprzez zwiastowanie i usługiwanie sakramentami w służbie Jego Słowu i dziełu.

Odrzucamy fałszywą doktrynę, według której Kościół mógłby, ulegając ludzkiemu despotyzmowi, wprząc Słowo i dzieło Pańskie w służbę czyichś samowładczych dążeń, celów i planów.

Synod Wyznającego Kościoła Ewangelickiego w Niemczech oświadcza, że przyjęcie tych prawd i odrzucenie tych błędów uznaje za kryterium teologiczne Niemieckiego Kościoła Ewangelickiego jako związku Kościołów wyznających. Wzywa wszystkich, którzy podzielają jego stanowisko, aby przy podejmowaniu politycznych i kościelnych decyzji kierowali się tymi teologicznymi zasadami. Prosi wszystkich, których to dotyczy, aby powrócili do jedności wiary, miłości i nadziei.

Verbum Dei manet in aeternum.