1 / 1995

JAKI JEST BÓG?

Nad wejściem do Cavendish Laboratory na uniwersytecie w Cambridge, słynącym z wielu odkryć w dziedzinie współczesnej fizyki, umieszczono napis zaczerpnięty z Pisma Św.: „Wielkie są dzieła Pana, godne badania przez wszystkich, którzy je kochają” (Ps. 111:2).

Dostrzeganie wspaniałości natury sprawia, że wielu ludzi wielbi jej Stwórcę. „Godzien jesteś. Panie i Boże nasz, przyjąć chwałę i cześć, i moc, ponieważ Ty stworzyłeś wszystko, i z woli Twojej zostało stworzone i zaistniało” (Obj. 4:11).

STWÓRCA WSZECHRZECZY

Na początku Biblii pojawia się wizerunek Boga, który jest Bogiem żywym i aktywnym, powołującym do istnienia świat w tej postaci, w jakiej go znamy. Pierwszy rozdział Księgi Początku, Księgi Rodzaju (I Mojż.), daje nam ponadczasowy zapis stwórczego działania Boga. Ten rozdział jest czymś w rodzaju hymnu chwały. Skutki każdego stwórczego aktu są „dobre”, a całe swoje stworzenie uważa Bóg za „bardzo dobre” (w. 31). Bóg stworzył cały wszechświat i był z niego zadowolony. Ludzkość – zarówno mężczyźni, jak i kobiety (w. 27) – jest uwieńczeniem dzieła stworzenia. Biblijny opis idzie dalej, skupiając się na więzi łączącej ludzi z ich Stwórcą. Nie można jednak zapomnieć i o tym, że gdy grzech rozmnożył się w ludzkich sercach – przyszła taka chwila, kiedy Bóg pożałował, że stworzył człowieka (zob. I Mojż. 6:5-7).

Zastanówmy się nad skutkami Bożego stworzenia: „Pańska jest ziemia i to, co ją napełnia” (Ps. 24:1); „pełna jest wszystka ziemia chwały Jego” (Iz. 6:3b); „pokorni odziedziczą ziemię i rozkoszować się będą obfitym pokojem” (Ps. 37:11).

Jezus polecił uczniom, by obserwowali ptaki i rośliny, bo mogą się od nich wiele nauczyć o Bożej mądrości i troskliwości (Mat. 6:26.28). Odwieczny Boży Syn, w którym powstało wszystko, co istnieje (Jn. 1:3, Kol. 1:16, Hebr. 1:2), zna piękno i cudowność stworzenia. A my jesteśmy dziedzicami tego wszystkiego!

Powinniśmy więc cenić stworzenie i traktować z szacunkiem środowisko naturalne. Nie wolno nam dopuścić do jego zniszczenia. Nie chodzi przy tym o ckliwą miłość do natury (rodem z sentymentalnych sielanek pasterskich) ani nawet nie o instynkt samozachowawczy. Powinniśmy szanować otoczenie przede wszystkim dlatego, że ziemia należy do Pana. On ją stworzył, a nam powierzył nad nią władanie, pieczę i staranie (I Mojż. 1:26-30).

BÓG CIESZY SIĘ SWOIM STWORZENIEM

Niezależnie od tego, czy ogląda się Boże dzieła przez teleskop, czy pod mikroskopem, moc Boga i twórcza wyobraźnia objawiają się w podziwu godny sposób. W poetycko – filozoficznej Księdze Hioba Bóg zadaje człowiekowi pytania, które mają świadczyć o Jego majestacie: „Gdzie byłeś wówczas, gdy utwierdziłem ziemię? [...] Gdy chórem śpiewały gwiazdy poranne, a radośnie grali aniołowie?” (Hb 38:4.7 wg R. Brandstaettera). Bóg zajmuje się jednak nie tylko kosmosem. On zna również „czas rodzenia” górskich kozic i łań (Hb 39:1-2).

BÓG PODTRZYMUJE SWOJE STWORZENIE

Psalm 104 głosi: „Wypuszczasz źródła w dolinach rzecznych, płyną pomiędzy górami. Napój dają wszystkim zwierzętom polnym, dzikie osły gaszą w nich pragnienie. Nad nimi gnieździ się ptactwo niebieskie, świergoce pośród gałęzi” (w. 10–12). W jednej z dawnych kryjówek Dawida, w En–Gedi, jeszcze dziś można obserwować dzikie kozy i króliki, które przychodzą do wodopoju, a nad nimi krążą bociany.

Równowaga całego ekosystemu świata – woda dla roślin i zwierząt, pasza dla bydła, pokarm dla ludzi – zależy od Boga: „Zraszasz góry z górnych swych komnat, ziemia nasyca się owocem, który stwarzasz. Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła i rośliny na użytek człowieka, by dobywał chleb z ziemi i wino, które rozwesela serce człowieka, oliwę, od której lśni się oblicze, i chleb, co wzmacnia serce człowieka” (w. 13-15). Nawet drapieżniki, takie jak Iwy, „domagają się żeru od Boga” (w. 21). Zaiste, „wszystko to oczekuje na Ciebie, abyś im dał pokarm w swym czasie”; „wszystko to” obejmuje zarówno ziemię, „pełną dóbr Twoich”, jak i „morze – wielkie i szerokie, gdzie roi się od płazów bez liku, małych i wielkich zwierząt” (w. 24-25).

Im więcej dowiadujemy się o skomplikowanych procesach i cyklach życiowych oraz o pomysłowych sposobach, które umożliwiają przetrwanie roślinom i zwierzętom, tym większy jest nasz podziw. Biblia powiada, że „Bóg przemówił do nas przez Syna. Przez Niego Bóg stworzył wszechświat i wszystko oddał Mu w dziedzictwo. W Nim jaśnieje majestat samego Boga i On jest wyrazem Jego istoty. On to swoim potężnym Słowem utrzymuje wszechświat” (Hebr. 1:2-3 wg współczesnego Nowego Testamentu), „a wszystko istnieje dzięki Niemu” (Kol. 1:17). Bóg nie po to stworzył wszystko, aby potem pozostawić świat własnemu biegowi; Jego twórcza energia nadal wspiera i kontroluje cały makrokosmos i mikrokosmosy.

„Albowiem w Nim żyjemy i poruszamy się, i jesteśmy” (Dz. 17:28). Stwórca podtrzymuje wszelkie istnienie jak artysta, który tworzy trójwymiarowy obraz tak szybko, że staje się on obrazem ruchomym. Bóg nie tylko kiedyś, „na początku”, był Stwórcą; On pozostaje nim nadal.

BÓG ZBAWI CAŁE STWORZENIE

Tak łatwo trywializujemy Ewangelię, redukując jej poselstwo do wymiarów „życia po śmierci” i pośmiertnej nagrody dla ludzi, którzy Ewangelię przyjęli. Tymczasem Nowy Testament mówi nie tylko o jednostkowym zbawieniu i „odkupieniu ciała naszego” (Rzym. 8:23), ale także o zbiorowym zbawieniu całej społeczności, tzn. Bożego Kościoła, o odkupieniu tych, którzy są nazywani „synami Bożymi” i „dziećmi Bożymi” (Rzym. 8:21). Mówi również o zbawieniu powszechnym w wymiarze kosmicznym (Rzym. 8:18-23).

Stworzenie oczekuje objawienia się doskonałego społeczeństwa, nowej ludzkości, w owym czasie, gdy Bóg objawi Kościół „pełen chwały, bez zmazy lub skazy” (Ef. 5:27).

Ale co się stanie z resztą Bożego stworzenia? Czy zostanie zbawiona także przyroda? Pismo Św. mówi, że zostanie ona przemieniona w nową ziemię i nowe niebo, więcej – że zostaną zachowane nawet ludzkie dzieła: „wniosą do niego [do nowego Jeruzalem] chwałę i dostojeństwo narodów” (Obj. 21:26). Będzie tam nie tylko to, czego ludzkie oko nigdy nie ujrzało, i to, czego nigdy nie usłyszało ludzkie ucho, ale także to, co możemy podziwiać naszymi, również stworzonymi, zmysłami: „bo niewidzialna Jego istota, to jest wiekuista Jego moc i bóstwo, mogą być od stworzenia świata oglądane w dziełach i poznane umysłem” (Rzym. 1:20). Wszystko, co Bóg uznał za „bardzo dobre”, warte jest zbawienia i zostanie zachowane, bo sam Pan to uczynił.

DO PRZEMYŚLENIA

1. Czego uczymy się z Ps. 104 i Hb 39 o Bożej mocy i mądrości, znajdującej swe odbicie w różnorodności stworzenia? W jaki sposób Pismo Św. daje wyraz prawdzie, że Bóg podtrzymuje i ochrania swoje stworzenie, także i ciebie osobiście?

2. Biblia uczy, że zostaliśmy stworzeni „na obraz i podobieństwo Boże” (przeczytaj I Mojż. 1:26-31). Jaki to powinno wywierać wpływ na nasz stosunek do ludzi różniących się od nas rasą, kulturą, językiem, pochodzeniem etnicznym i społecznym?

3. Zwróć uwagę na polecenie zawarte w I Mojż. 1:28. Od samego początku Bóg powierzył nam panowanie nad całym Jego stworzeniem. Jakie działania możesz podjąć, aby wywiązać się z odpowiedzialności za środowisko naturalne?

4. Z Ewangelii Jana 10:10 wiemy, że Chrystus obiecuje dać nam życie w obfitości. Jak ta twórcza zdolność, dana ci przez Boga, wzbogaca twoje życie?

5. Zastanów się nad słowami Ps. 139:13-16. Uwielbiaj Boga za to, że tak cudownie cię stworzył i że tak dobrze cię zna.

Na podstawie „Decision” 1991, nr 4
oprac. J. M.