Pismo religijno-społeczne poświęcone polskiemu
      ewangelicyzmowi i ekumenii

WSPÓLNA KONFESJA POLSKICH EWANGELIKÓW – ZA I PRZECIW

Nawiązując do felietonu redakcyjnego pt. „O wspólną konfesję polskich ewangelików. Głos wołającego na puszczy?” („Jednota” nr 5/94) pragnę wyrazić przekonanie, iż nie będzie to głos, którego nikt nie usłyszy. Inną jest rzeczą, czy ewangelicy polscy zdobędą się na posłuszeństwo temu wezwaniu i sięgnięcie do skromnych zasobów finansowych, boć przecież posłuszeństwo zawsze coś kosztuje. Myślę, że warto jednak ponieść koszty opracowania i wydania konfesji polskich ewangelików, aby potwierdzić naszą troskę o jedność Kościoła Chrystusowego w naszym kraju. 425, rocznica podpisania Ugody sandomierskiej jest dobrym pretekstem do rozpoczęcia dyskusji. Dyskusji, w której powinno wziąć udział jak najwięcej osób reprezentujących najszersze środowiska swoich Kościołów.

Nie wiem, czy okaże się realne przygotowanie tekstu wyznania do kwietnia 1995 r., ale żadna praca w tym kierunku na pewno nie będzie daremna. Tendencje do łączenia, przy zachowaniu odrębności, widzimy nie tylko na płaszczyźnie religijnej. Daleko zaawansowany proces tworzenia Unii Europejskiej, mimo perturbacji, które z sobą niesie, wskazuje na tendencje „ducha czasów”, w których żyjemy. Dlatego nie jest moim zdaniem utopią podjęcie tego dzieła. Tym bardziej iż nie jesteśmy pionierami. Od lat istnieje Konkordia leuenberska. Jest znakiem czasów, że wyciąg jej tekstów znalazł się w nowym (opublikowanym w 1994 roku) Śpiewniku ewangelickim (EG), wydanym przez Ewangelicki Kościół Niemiec (EKD). W dziale Świadectwa nauczania Kościoła z wieku dwudziestego znajdujemy w tym Śpiewniku, oprócz Ugody reformacyjnych Kościołów w Europie (Konkordii leuenberskiej), jeszcze tylko Teologiczną deklarację Synodu w Barmen. Natomiast dział Wyznania wiary Kościoła zawiera: Apostolskie wyznanie wiary, Niceo-konstantynopolitańskie wyznanie wiary, Mały katechizm Lutra, Katechizm heidelberski (fragmenty) i Augsburskie wyznanie wiary (pierwszą część). Samo już zestawienie daje nam obraz tendencji występujących przynajmniej w krajach niemieckojęzycznych (Śpiewnik opracowany został także dla ewangelików w Austrii, Alzacji i Lotaryngii).

Warto pokusić się o opublikowanie w języku polskim chociażby wspomnianego wyżej wyciągu Konkordii leuenberskiej, aby zapoznać ewangelików polskich z już osiągniętymi uzgodnieniami pomiędzy Kościołami: Ewangelicko-Augsburskim, Ewangelicko-Reformowanym, Unijnym, Waldensów i Braci Czeskich. Między innymi jest w niej mowa o wspólnym rozumieniu Ewangelii, zgodności w obliczu potępień nauki czasów Reformacji, o deklaracji urzeczywistnienia wspólnoty kościelnej. Nie widzę przeszkód, aby do pracy nad nowym wyznaniem wiary zaprosić Kościół Ewangelicko-Metodystyczny. Warto też wspomnieć, iż polscy zielonoświątkowcy przygotowują alians ewangeliczny w Polsce („Chrześcijanin” nr 7-8/94, s. 26).

Zapytajmy raz jeszcze, czy wspomniane wyżej przedsięwzięcie jest potrzebne? Czas formułowania wszelkiego rodzaju deklaracji przychodzi po czasach burzy i naporu, kiedy na nowo pragnie się podkreślić najistotniejsze elementy wspólnego świadectwa. Taki czas nadszedł po przemianach ustrojowych w Polsce. Na nowo należy więc sformułować zasadnicze kwestie wiary i życia wyznawców Ewangelii, nie zapominając o dziedzictwie ksiąg wyznaniowych poszczególnych konfesji.

Pracę tę powinniśmy wykonać nie tylko dla nas samych, ale i z myślą o tych, którzy z zainteresowaniem przyjmują nasze świadectwo wiary. W ten sposób dalibyśmy też świadectwo jedności Kościoła Chrystusowego. Sądzę, iż już duchowo odczuwamy jedność pomiędzy naszymi społecznościami, zwłaszcza tam, gdzie się ona manifestuje podczas wspólnie przeżywanych nabożeństw. Tym bardziej więc brakuje takich form jej uzewnętrzniania, jak na przykład wspólne wyznanie wiary. Przemawianie jednym głosem w pluralistycznym społeczeństwie ma także swą wagę i dlatego wspólna konfesja polskich ewangelików jest przedsięwzięciem potrzebnym.

Ks. Marcin Undas
[Proboszcz parafii ewangelicko-augsburskiej w Zgierzu – red.]

Kontynuujemy druk wypowiedzi dotyczących wspólnej konfesji polskich ewangelików. Podobnie jak w styczniowym numerze „Jednoty” oba głosy, tym razem pochodzące ze środowiska luterańskiego, podkreślają potrzebę wspólnych działań i opracowania takiego dokumentu – red.