10 / 1997
Należymy – ciałem i duszą, w życiu i wobec śmierci – nie do siebie, lecz do naszego wiernego Zbawcy, Jezusa Chrystusa1. Wyznajemy swe teologiczne i moralne upadki, swój współudział w zwiększaniu ciężarów świata i niedoskonałość świadectwa o Bożych zamiarach. Prosimy o przebaczenie Boga i wszystkich ludzi zarówno za te przewinienia, jak i za krzywdy, jakie wyrządzaliśmy sobie nawzajem. Głosząc nowe życie, które umożliwia przebaczenie, i ufając obietnicy Bożej, że więzy niesprawiedliwości mogą zostać zerwane2, oznajmiamy:
Nie należymy do siebie. Należymy do żywego Boga, który stworzył wszystkie rzeczy i uznał, że są bardzo dobre. Nie będziemy wyzyskiwać ani niszczyć tego stworzenia. Będziemy jego szafarzami dla Boga.
Nie należymy do siebie. Wierzymy w Jezusa Chrystusa, który umarł za nas i zmartwychwstał dla naszego zbawienia. Wyznajemy, że żadna ideologia ani program nie zawiera tajemnicy ostatecznego celu historii. We wszystkich sprawach jesteśmy zależni od naszego Odkupiciela.
Nie należymy do siebie. Wiemy, że zostaliśmy wykupieni przez Jezusa Chrystusa. Nie będziemy traktować protekcjonalnie, wykluczać ani lekceważyć talentów jakiegokolwiek człowieka: czy to mężczyzny, czy kobiety. Solidaryzujemy się z ubogimi i ze wszystkimi cierpiącymi, uciskanymi i zepchniętymi na margines.
Nie należymy do siebie. Wierzymy w Ducha Świętego, który wprowadza nas we wszelką prawdę. Odrzucamy fałszywe przypuszczenie, że wszystko, włącznie z istotami ludzkimi i ich pracą, jest tylko towarem i ma swoją cenę.
Nie należymy do siebie. Jesteśmy powołani do tego, by stać się częścią nowego społeczeństwa w Duchu Bożym. Ślubujemy trybem życia świadczyć o Bożym porządku istnienia.
Nie należymy do siebie. Nie popadamy w rozpacz, ponieważ Bóg panuje. Będziemy nadal zwalczać niesprawiedliwość w świecie. Z utęsknieniem wyglądamy Świętego Miasta, w którym Bóg zamieszka wraz z ludźmi i będzie ich Bogiem.
Nie należymy do siebie. Wraz z chrześcijanami wiary reformowanej wszystkich wieków i z całym Ludem Bożym łączymy swe głosy, by zwiastować
SOLI DEO GLORIA!
1 Jest to adaptacja odpowiedzi na pierwsze pytanie Katechizmu heidelberskiego
2 Iz. 58:6