4 / 1998

Skrót EYCE pochodzi od słów: The Ecumenical Youth Council in Europe (Europejska Ekumeniczna Rada Młodzieży). EYCE skupia organizacje członkowskie z 23 krajów europejskich. Jak mówi wstęp do konstytucji EYCE, jej „członkami są narodowe ekumeniczne rady młodzieży, wyznaniowe organizacje młodzieżowe reprezentujące młodzież z Kościołów całej Europy wyznających Jezusa Chrystusa jako Pana i Zbawcę w zgodzie z Pismem Świętym i dążące do wypełnienia wspólnej powinności służby Jezusowi i ludziom w imię Jedynego Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego”. Niezależnie od różnic światopoglądowych członkowie EYCE mają wspólny cel: „zainicjować i rozwijać wspólnotę młodych z Jezusem Chrystusem i Jego pragnieniem pojednania, sprawiedliwości i wiecznego pokoju w Europie i na świecie” (Konstytucja EYCE p. 2.1). EYCE stanowi forum dla ludzi młodych i tych, którzy chcą z nimi współpracować, ze wszystkich Kościołów chrześcijańskich, niezależnie od ich sytuacji społecznej, ekonomicznej i narodowościowej.

Jak powstało EYCE?

EYCE zostało założone w 1968 r., ale swoimi korzeniami sięga do okresu bezpośrednio po II Wojnie Światowej. W 1948 r. Światowa Rada Kościołów rozpoczęła organizowanie corocznych spotkań ludzi odpowiedzialnych za pracę młodzieżową w środowiskach ekumenicznych krajów europejskich. W 1968 r. – szczególnym dla młodych ludzi na całym świecie – zadecydowali oni o założeniu własnej organizacji, która później przyjęła nazwę EYCE.

Pierwsze Walne Zgromadzenie odbyło się w październiku 1969 r. w Szwecji. W 1978 r. wybrano pierwszego zatrudnionego na stałe sekretarza generalnego. Sekretariat organizacji przenosił się odtąd do miejsca zamieszkania każdego kolejnego generalnego sekretarza: pierwszą siedzibą był Berlin Wschodni, następnie Budapeszt, Belfast i Helsinki (do chwili obecnej). Aktualnie rozważana jest możliwość stałej lokalizacji biura generalnego sekretarza w którejś ze stolic zachodnioeuropejskich. Jest to możliwe dzięki wykorzystaniu powszechnie dostępnych środków komunikacji, takich jak faks i poczta elektroniczna (coraz popularniejszy „e-mail”).

Jakie są cele działalności EYCE?

Jako organizacja chrześcijańska EYCE stara się reprezentować młodzież Kościołów europejskich w możliwie największym stopniu. Pracuje na zasadach całkowicie ekumenicznych, postrzegając siebie jako część szeroko pojętego ruchu ekumenicznego. Ekumenię określa zaś nie jako dążenie do stworzenia jednego, zjednoczonego Kościoła, a jako drogę do współpracy niezależnie od różnic światopoglądowych i wyznaniowych na rzecz przezwyciężenia nacjonalizmów, ksenofobii i niesprawiedliwości społecznej.

Problemy te wynikają w znacznej części z braku informacji i obawy przed nieznanym. EYCE jest głęboko przekonana, że umożliwienie nawiązywania kontaktów członkom różnych, często wręcz odmiennych wyznań chrześcijańskich jest najlepszą drogą do wzajemnego zrozumienia. Stara się rozwijać u młodzieży zrozumienie dla odmiennych rodzajów wyrażania wiary w różnych tradycjach wyznaniowych i narodowościowych.

Jakie są metody pracy EYCE?

Każdego lata członkowie organizacji przygotowują szereg różnorodnych przedsięwzięć. Przeważnie są to konferencje, seminaria lub obozy młodzieżowe. Dają one młodym ludziom możliwość zbierania doświadczeń na polu ekumenii. Szczegółowy opis organizowanych przez EYCE akcji letnich znajduje się w wydawanym i rozpowszechnianym wśród członków informatorze. Corocznie EYCE organizuje międzynarodowe i międzywyznaniowe seminaria poświęcone ważnym dla młodzieży tematom, takim jak np. „Religie i ideologie”, „Młodzież w sytuacjach konfliktowych”, „Kobiety i finanse”, „Zwalczanie nietolerancji i ksenofobii” itp.

Struktura organizacyjna EYCE

Najwyższym organem decyzyjnym EYCE jest zbierające się co roku Walne Zgromadzenie. Co dwa lata jest to tzw. „większe Walne Zgromadzenie” z udziałem do trzech uczestników delegowanych przez każdą organizację członkowską. Co dwa lata, pomiędzy większymi Walnymi Zgromadzeniami, odbywają się tzw. „mniejsze Walne Zgromadzenia”, z udziałem tylko jednego delegata z każdej organizacji. Walne Zgromadzenia podejmują zasadnicze decyzje dotyczące programu i metod działania EYCE.

W gestii większego Zgromadzenia leży wybór członków ośmioosobowego Komitetu Wykonawczego, organu odpowiedzialnego za bieżące funkcjonowanie organizacji, realizację programu przyjętego przez Walne Zgromadzenie oraz wszelkie inne obowiązki, jakie może ono na Komitet nałożyć. Skład Komitetu Wykonawczego odzwierciedla wyznaniową i geograficzną różnorodność EYCE, wybór dokonywany jest również z uwzględnieniem równowagi płci.

Obecnie jedynym zatrudnionym pełnoetatowo członkiem personelu organizacji jest sekretarz generalny. Jest on wybierany przez większe Walne Zgromadzenie na okres czterech lat, z możliwością przedłużenia do lat sześciu. Razem z Komitetem Wykonawczym jest on współodpowiedzialny za realizację decyzji podjętych przez Walne Zgromadzenie oraz za bieżącą działalność organizacji. Obecnie urzędującego generalnego sekretarza wspiera w jego działalności Oddział Pracy Młodzieżowej Fińskiego Kościoła Luterańskiego oraz grupa ochotników. Biuro organizacji zlokalizowane jest przy Fińskiej Radzie Ekumenicznej w Helsinkach. Kontakt z organizacjami krajowymi utrzymują tzw. korespondenci krajowi, czyli osoby odpowiedzialne za przekazywanie wszelkich informacji pomiędzy władzami EYCE i jej członkami.

Współpracownicy EYCE

EYCE utrzymuje ścisłe kontakty z innymi organizacjami ekumenicznymi na poziomie europejskim i światowym. Uczestniczy w działalności młodzieżowej Światowej Rady Kościołów, blisko współpracuje z Konferencją Kościołów Europejskich, której jest członkiem stowarzyszonym. Większa część wydatków EYCE pokrywają dotacje przyznawane przez te dwie organizacje.

EYCE współpracuje również z innymi chrześcijańskimi organizacjami i ruchami młodzieżowymi. Organizacja ICYE (International Christian Youth Exchange – Międzynarodowa Wymiana Młodzieży Chrześcijańskiej) jest jej członkiem stowarzyszonym. EYCE ma także powiązania z WSCF (World Student Christian Federation – Światową Federacją Studentów Chrześcijan) i Światowym Stowarzyszeniem Młodzieży Prawosławnej (SYNDESMOS). Wspólnym przedsięwzięciem EYCE i europejskiego oddziału WSCF jest organizowany dla krajów Europy Wschodniej program nauczania języków obcych i szkolenia liderów młodzieżowych pod nazwą EELLTP (Eastern European Language and Lidership Training).

EYCE jest również aktywne politycznie w ramach europejskich struktur młodzieżowych. Jest członkiem-założycielem Europejskiego Forum Młodzieżowego, będącego związkiem międzynarodowych, niezależnych od ośrodków władzy państwowej organizacji młodzieżowych w Europie. EYCE otrzymuje dofinansowanie celowe (tzw. granty) z Rady Europy, Komisji Europejskiej Fińskiego Ministerstwa Edukacji, Fińskiego Kościoła Luterańskiego oraz z innych źródeł.

EYCE a „sprawa polska”

W historii EYCE, tej nieco starszej, ale i tej najnowszej znaleźć można kilka polskich akcentów. W pracach związanych z powoływaniem tej organizacji do życia brał czynny udział nieżyjący już ks. Jan Walter. Niestety, później przez wiele lat nie było przedstawiciela Polski we władzach organizacji. Sytuacja zmieniła się dopiero niedawno: na większym Walnym Zgromadzeniu EYCE, które odbyło się we wrześniu ub.r. w miejscowości Hirschluch w Niemczech, na członka Komitetu Wykonawczego wybrana została Hanna Tranda, wieloletnia aktywna działaczka tej organizacji. Brała udział w wielu seminariach i konferencjach organizowanych przez członków EYCE a przez siedem lat była jej korespondentem krajowym w Polsce.

Warto przy okazji dodać, że poprzednie większe Walne Zgromadzenie odbyło się w 1995 r. w Polsce, w Mikołajkach, a jego bezpośrednim organizatorem była Komisja Młodzieży przy PRE. W styczniu br. gościliśmy w ośrodku Kościoła Chrześcijan Baptystów w Radości Komitet Wykonawczy organizacji, który zebrał się tam na swoje kolejne posiedzenie.
Trzy tygodnie później, od 13 do 16 lutego, odbywało się w podwarszawskim Śródborowie Spotkanie Regionalne przedstawicieli krajów członkowskich EYCE z Europy Wschodniej, poświęcone szczególnym problemom działalności młodzieżowej w tym regionie. Celem tego spotkania było wypracowanie wspólnego stanowiska przed zbliżającym się Spotkaniem Okrągłego Stołu Krajów Europy Środkowowschodniej, czyli spotkaniem delegatów krajów regionu z władzami EYCE i przedstawicielami organizacji, z którymi EYCE utrzymuje stałą współpracę. Okrągły Stół ma umożliwić krajom regionu uzyskanie ewentualnego wsparcia w rozwiązywaniu charakterystycznych dla nich problemów w zakresie pracy z młodzieżą.

I co ja z tego będę miał?

Pytanie takie ciśnie się już zapewne na usta młodemu czytelnikowi niniejszego artykułu. Odpowiedź brzmi: bardzo wiele. Oferta dostarczana każdego roku w kolejnym wydaniu informatora EYCE jest niezwykle bogata. W programie działań znajdują się różnego rodzaju seminaria, konferencje, szkolenia (np. w ramach EELLTP) i obozy. Imprezy te odbywają się w różnych, przeważnie niezwykle ciekawych krajoznawczo rejonach Europy od Białorusi poprzez Maltę, Włochy, Szwajcarię aż po Islandię. Są zazwyczaj bardzo interesujące nie tylko ze względu na tematykę i lokalizację, ale również (a może przede wszystkim) ze względu na możliwość poznania młodych ludzi pochodzących z innych krajów i tradycji religijnych. Należy zaznaczyć, że wszystkie te atrakcje nie są szczególnie kosztowne, ponieważ EYCE dofinansowuje uczestnictwo w firmowanych przez nią imprezach.

Przykładem może być konferencja poświęconej modnej obecnie teologii ekologicznej, która odbyła się latem 1996 r. na Islandii. Brałem w niej udział wraz z jeszcze trzema uczestnikami z Polski i ponad dwudziestoma z całej Europy. Przez pięć dni omawialiśmy wspólnie problemy stosunku człowieka do przyrody z naszego chrześcijańskiego punktu widzenia. Dało nam to m.in. możliwość zorientowania się w różnicach w spojrzeniu na związek człowieka z przyrodą w różnych tradycjach religijnych i narodowych. Oprócz dyskutowania właściwego tematu konferencji zwiedziliśmy znaczną część południowego wybrzeża wyspy. Widzieliśmy przyrodę zupełnie różną od naszej, pozbawioną typowej dla kontynentalnej Europy roślinności, o księżycowym niemalże, wulkanicznym krajobrazie (zob. „Jednota” 11/96). Znajomości nawiązane wtedy z innymi uczestnikami wyprawy trwają nadal i będą prawdopodobnie trwać i owocować w przyszłości.

Zakończenie

Mam nadzieję, że przedstawiony powyżej opis struktury, celów i metod pracy EYCE zainteresował szanownych Czytelników. Jeśli ktoś chciałby dowiedzieć się czegoś więcej na przedstawione tematy, to powinien skontaktować się z krajowym korespondentem organizacji, który udzieli wszystkich potrzebnych informacji na temat korzystania z szerokiej oferty działań EYCE, do czego serdecznie i z pełnym przekonaniem zachęca niżej podpisany. Korespondentem krajowym EYCE w Polsce jest Krzysztof Skuza. Pisać można do niego pod adresem: ul. ZWM 8 m. 4, 02-786 Warszawa.

Piotr Niewieczerzał