NR 1-2 / 2006
Na okładce: biskupi udzielają błogosławieństwa. (Nabożeństwo ekumeniczne w kościele ewang.-ref. w Warszawie z okazji Tygodnia Modlitwy o Jedność Chrześcijan).
W nowy rok wchodzimy na ogół z wieloma postanowieniami dotyczącymi zmian, jakie chcielibyśmy przeprowadzić w naszym życiu. Podejmujemy je w wyniku rozrachunku dokonanego u schyłku starego roku. Te plany mają rozmaity ciężar gatunkowy, ale są jednakowo ważne, ponieważ koncentrują naszą energię i skłaniają do działania. Atmosfera świąt Bożego Narodzenia zmienia sposób postrzegania świata i usposabia refleksyjnie. Dla chrześcijan jest to czas szczególny, w którym stają się bardziej otwarci na impuls Bożej miłości.
Wydarzenia w polskiej polityce, które obserwujemy od miesiąca, zaskoczyły wielu ludzi, wdzierając się zgrzytliwym dysonansem w ich życie. Rozpoczęła się ogólna okołosejmowa awantura. Zaprezentowano nam politykę rozumianą jako umiejętność ogrywania innych. Uczestnicy tych gorszących podchodów bez zmrużenia oka mijali się z prawdą, bez żenady zmieniali zdanie w zależności od mikrofonu, do którego mówili. W telewizji można było oglądać naszych polityków bez masek, bo emocje związane z tymi przepychankami nie pozwalały na zachowanie kamiennej twarzy. Publiczna debata stała się swoją własną karykaturą.
Skuteczność za wszelką cenę wzbudza często podziw z uwagi na umiejętność manipulowania ludźmi, ale w nikim nie budzi zaufania. Oczywiście, można przyjąć zasadę, że cel uświęca środki, ale przecież droga do celu jest równie istotna, jak sam cel.