NR 4/2012
Łaska a sakrament
Według szwajcarskiego Reformatora łaska i idące w ślad za nią uświęcenie niekoniecznie muszą występować wraz z sakramentem. Kalwin dopuszcza myśl o oddzieleniu łaski od sakramentu.
W niniejszej serii artykułów stwierdziliśmy, że sakramentologia ogólna Jana Kalwina powstała jako antyteza dla późnośredniowiecznej nauki o sakramentach, która uznana została przez sobory w Lyonie, Florencji i Trydencie za oficjalne stanowisko Kościoła rzymskokatolickiego. Kalwin tworzył ją zwłaszcza w opozycji wobec ustaleń Soboru Trydenckiego, który potępił wszystkich chrześcijan mających odrębne zdanie w sprawie ilości i natury sakramentów. Ostre sformułowania pojawiające się tu i ówdzie w XIX rozdziale IV księgi Nauki religii chrześcijańskiej oraz w innych miejscach tejże księgi pod adresem zwolenników teologii trydenckiej były reakcją Reformatora na anatemy rzucane przez nich na ewangelików. Wynikały one również z przekonania Kalwina, iż przyjęcie istnienia siedmiu sakramentów stoi w sprzeczności zarówno z Pismem Świętym, jak i z nauczaniem Ojców Kościoła. Wbrew stereotypowym opiniom, iż Kalwin odrzucił tradycję jako źródło inspiracji dla teologów ewangelickich, Genewczyk nieustannie powoływał się na Ojców Kościoła, co widać wyraźnie w trakcie lektury XIX rozdziału.
Do pewnego stopnia Kalwin odwoływał się także do scholastycznej sakramentologii Tomasza z Akwinu, gdyż zaczerpnął z niej tzw. hilemorfizm sakramentalny, czyli przekonanie, iż...
Rafał Marcin Leszczyński
Pełny tekst artykułu po zalogowaniu w serwisie.