Na fotografii: Karol Osterloff (1879-1960), architekt, zamyka pokolenie wnuków seniora rodu.
NR 11-12 / 1989
POKOLENIE WNUKÓW KAROLA OSTERLOFFA rozpoczynają dzieci Fryderyka Krystiana i Julii Różewiczówny. Dwoje ich pierwszych dzieci - Henryk (1868-1887?) i Zofia (1870-1888?) umarło młodo. Dopiero następna trójka dożyła starszego wieku.
Antonina Osterloff-Pietrzykowska (1873-1940) studiowała stomatologię i poświęciła się pracy lekarskiej. Po założeniu rodziny przeprowadziła się do Makowa, gdzie prowadziła gabinet dentystyczny. Zyskała sobie szacunek i wdzięczność wielu pacjentów.
Konrad Osterloff (1877-1951), młodszy brat Antoniny, ukończył studia weterynarii w Dorpacie. Obdarzony był wspaniałym dowcipem i ciętym piórem. Już w czasach studenckich zaczął pisać krótkie utwory satyryczne, które publikowala "Mucha". Później zarzucił pisanie. Ożenił się z Marią Zofią Kotowską, osiedlił się w Janowie Podlaskim i całkowicie oddał pracy zawodowej.
Konrad Osterloff był dzielnym Polakiem. Najwyższy dowód patriotyzmu złożył w 1940 r. Gdy gestapo postawiło go przed wyborem: albo podpisze "reichlistę" (wszak był pochodzenia nordyckiego!), albo wyślą mu synów do obozu koncentracyjnego, wybrał to drugie. Sam zmarł już po wojnie w Rawie Mazowieckiej i tam został pochowany.
Najmłodszy z rodzeństwa, Karol Osterloff (1879-1960), ukończył studia architektoniczne w Petersburgu. Przez długie lata był naczelnym architektem Włocławka. Projektował też wiele budynków dla innych miast. Jego dziełem był zrealizowany projekt uzdrowiska Wieniec-Zdrój. Był również fundatorem i założycielem najlepszego w Polsce klubu wioślarskiego.
Ponieważ Wilhelm, Emilia, Waldemar i Natalia Osterloffowie zmarli bezpotomnie, a o ewentualnym potomstwie córki Edmunda - Zofii Osterloff-Łazutinowej, pozostałej w Gruzji - nie można uzyskać żadnych informacji, należy przyjąć, że wymieniony wyżej Karol zamyka pokolenie wnuków seniora rodu.
Pełny tekst artykułu po zalogowaniu w serwisie.