NR 3-4 / 2006
Bracia i Siostry Zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa! Pokój wam!
Dni poprzedzające zmartwychwstanie Jezusa obfitowały w dramatyczne wydarzenia. Nie zostało Mu oszczędzone nic ze spraw najbardziej bolesnych i trudnych - fałszywe oskarżenia, zdrada i opuszczenie przez najbliższych, samotna droga cierpienia, hańbiąca egzekucja i śmierć. Jezus pozostawał sam wobec tych wydarzeń, mocny jedynie świadomością pełnienia trudnej woli Ojca. Z determinacją przyjął kielich męki. Był także sam w chwili zmartwychwstania. Nikt nie mógł powiedzieć, że widział zmartwychwstającego Jezusa, zwijającego w grobowej niszy pogrzebowy całun i chusty. Ujrzano Go jako już wskrzeszonego przez Boga. I to właśnie zmartwychwstały Jezus sam idzie ku tym, którzy Go opuścili: ku apostołom, uczniom i kobietom, a także - ku swym prześladowcom.
Jednym z najbardziej dramatycznych było spotkanie pod Damaszkiem z Szawłem, prześladowcą wierzących w Zmartwychwstałego. Po wstrząsającym spotkaniu z Szawła narodził się Paweł, Apostoł Narodów, który około roku 56 po Chrystusie tak pisał do chrześcijańskiej gminy w Koryncie: Przekazałem wam, to, co przejąłem; że Chrystus umarł - zgodnie z Pismem - za nasze grzechy, że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem; i że ukazał się Kefasowi, a potem Dwunastu, później zjawił się więcej niż pięciuset braciom równocześnie, większość z nich żyje dotąd, niektórzy zaś pomarli. Potem ukazał się Jakubowi, później wszystkim apostołom. W końcu, już po wszystkich, ukazał się także mnie jako poronionemu płodowi (1 Kor. 15, 3-8).
Takie postępowanie Zmartwychwstałego leży w logice Bożego działania, bo przecież wcielenie i narodzenie Jezusa, Syna Bożego, było wyjściem Boga ku człowiekowi. Podobnie i zmartwychwstanie, jako dzieło Boga, jest ostatecznie ukierunkowane na człowieka – na nowe stworzenie powstające ze śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. I tak dochodzimy do istoty wydarzenia, które dziś przeżywamy. Jest nią przemiana; przejście ze śmierci do życia.