Wiadomości ogólne

Reformowany Kościół w Ameryce (RCA) jest trzecim największym Kościołem protestanckim w Stanach Zjednoczonych, należącym do tradycji reformowanej. Jego korzenie sięgają Holenderskiego Kościoła Reformowanego (NHK) oraz - w mniejszym stopniu - niemieckiej tradycji reformowanej. Siedziba Kościoła znajduje się w Nowym Jorku.

Historia

W 1621 roku holenderska Kompania Zachodnioindyjska założyła kolonię u wybrzeży dzisiejszej Long Island (Nowy Jork) nazwaną Nowymi Niderlandami, a jej główna osada została nazwana Nowym Amsterdamem. Pierwsza grupa osadników przybyła już w 1624 roku, a pierwszy pastor w 1628, kiedy kolonia liczyła już kilka tysięcy mieszkańców. Warunki były ciężkie: początkowo nabożeństwa odbywały się we młynie i pierwszy kościół wybudowano dopiero w 1642 roku. W Nowych Niderlandach Holenderski Kościół Reformowany był Kościołem państwowym i jedynym dozwolonym wyznaniem. Tę uprzywilejowaną pozycję NHK zachował do 1664 roku, kiedy kolonię opanowali Anglicy, zamieniając jej nazwę na Nowy Jork. Nowi władcy byli bardziej tolerancyjni od poprzedników i zezwolili innowiercom na zorganizowanie własnych Kościołów. Holenderski Kościół Reformowany istniał nadal i Anglicy nigdy nie próbowali zerwać jego kontaktów z macierzą w Holandii.

Przez cały XVIII wiek trwał rozwój NHK w Ameryce. Z jednej strony zasilali go emigranci z Holandii, z drugiej zaś strony potomkowie bardzo wielodzietnych rodzin kolonistów już tu osiadłych - i tak do 1776 zorganizowano ponad 100 nowych parafii. Do Holenderskiego Kościoła Reformowanego przyłączali się też niemieccy reformowani oraz hugenoccy uchodźcy z Francji. Przez cały ten czas clasis w Amsterdamie w Holandii była odpowiedzialna za ordynowanie i mianowanie pastorów dla Ameryki Północnej.