Pismo religijno-społeczne poświęcone polskiemu
      ewangelicyzmowi i ekumenii

5 / 1993

Ojcze niebiański,
nawet najwięksi Twoi wyznawcy
mieli chwile wahania i słabości,
musieli zmagać się ze zwątpieniem,
gdyż byli ludźmi z ciała i krwi,
również na nich ciążyły skutki Adamowego nieposłuszeństwa,
które odcisnęło się niezatartą skazą na ich ludzkiej duszy.
Mamy świadomość.
Ojcze, że chociaż wstąpiliśmy na drogę Ewangelii
Twojego Syna, Jezusa,
który swoją ofiarą na krzyżu odkupił nas
i pojednał z Tobą, mamy też chwile wahania i słabości,
musimy zmagać się ze zwątpieniem,
przeżywać dramat losu człowieczego
żyjąc w cieniu Adamowego dziedzictwa.

Jednakże błogosławimy Ciebie, Boże,
bo obdarzyłeś nas łaską wiary
w zbawczą moc Chrystusowego krzyża,
wiarą w Twoją ojcowską miłość,
którą chronisz nas i osłaniasz
przed utratą Twojej łaski
i wejściem na drogę wiecznej zagłady,
odwiecznie przeznaczonej dla tych,
którzy nie przyjęli ocalenia.

Wysławiamy Cię, Ojcze niebiański,
bo napełniasz nas mocą Twego Ducha
i dzięki Niemu pozwalasz nam wytrwać w przymierzu,
jakie przed wiekami zawarłeś z ludem przez Ciebie wybranym.
Pozwalasz nam żyć z radosną nadzieją,
bo jeszcze przed stworzeniem świata
dokonałeś wyboru i przeznaczyłeś nas
do życia wiecznego. Amen.