2 / 1995

Panie Jezu Chryste,
Ty najlepiej wiesz,
jak daleko odeszliśmy od Ciebie.
Tak mato w nas wiary i ufności
w moc, mądrość i miłość Bożą.
Tak bardzo jesteśmy pewni własnych racji
Wybieramy drogi życia
dufni w swoją mądrość i w to,
że my wiemy lepiej od Niebiańskiego Ojca,
co jest dla nas najważniejsze i najlepsze.

A przecież Ty zniżyłeś się do nas,
aby pokazać nam, jakie może być nasze życie –
prawdziwe i pełne: w posłuszeństwie Ojcu,
w miłości Boga i bliźniego.
Przecież Ty obiecałeś nam
swoją stałą obecność wśród nas
aż do skończenia naszych dni,
aż do skończenia świata.

Nie pozwól, Panie,
abyśmy pozostali głusi na Twój głos,
nawołujący do zawrócenia z błędnych dróg,
nawołujący do powrotu do Ojca.
Nie pozwól, Panie,
byśmy upadli pod ciężarem
przekraczających nasze siły wyzwań.

Daj nam, Panie,
poczucie bezradności
a zarazem pewność,
że Ty jesteś blisko nas –
że Ty możesz odmienić nasze życie,
że z Tobą możemy dokonać wielkich rzeczy.
Tobie, Jezu Chryste,
przynosimy cześć, uwielbienie i dziękczynienie,
Tobie, który żyjesz, królujesz
i ponownie przyjdziesz w chwale –
Panu na wieki wieków. Amen.