Pismo religijno-społeczne poświęcone polskiemu
      ewangelicyzmowi i ekumenii

10 / 1996

Mów, Panie, do mnie w każdej życia chwili:
W dnia powszedniego pracy, trudzie, znoju
I pośród nocy, gdy me słabe siły
Krzepisz w swej łasce błogim snem pokoju.
Mów, Panie, mów, niech Cię Twój sługa słyszy
Pośród dnia gwaru, pośród nocnej ciszy.

Mów, Panie, do mnie i w nieszczęścia dobie,
Gdy zsyłasz smutek, gdy kielich goryczy
Każesz wychylać w ciemnych dni żałobie...
Choć łaska Twoja łzy me gorzkie liczy...
Mów, Panie, mów, niech Cię Twój sługa słyszy
I w chwilach smutku, wśród żałobnej ciszy.

Mów do mnie, Panie, w jasnych dniach radości,
Gdy cudne szczęście moje wita progi,
Kiedy wesele w domu moim gości –
Uśmiech niebiański wśród ciernistej drogi.
Mów, Panie, mów, niech Cię Twój sługa słyszy
W gwarze radosnym i w promiennej ciszy.

Katarzyna Tosio