7 / 1999

Boże, coś Polskę przez tak liczne wieki
otaczał blaskiem potęgi i chwały,
coś ją osłaniał tarczą swej opieki...
Boże, Panie nasz i Ojcze, jak przed wiekami
tak i dziś uciekamy się do Ciebie.
Nie o potęgę Ojczyzny prosimy
ani o jej chwałę.
Otrzymaliśmy od Ciebie wielki dar wolności,
Twoja potęga i chwała to sprawiły.
Co my, grzesznicy, robimy z Twoim darem ?
Szarpiemy płaszcz Rzeczypospolitej,
każdy chce dla siebie jak najwięcej.
Zapominamy o Tobie,
dufni we własną słuszność,
ustami wysławiamy, czynami gorszymy.
A przecież, Boże Wszechmogący,
tylko Ty jesteś opoka,
na której możemy budować trwale dobro.
Tylko wierność Twoim Przykazaniom
daje fundament godziwego życia.
Prosimy Cię więc, ześlij pokój i opamiętanie
i tam, gdzie wciąż jeszcze trwają krwawe walki,
i tu, gdzie zbyt dużo rozpalonych głów.
Dziękujemy Ci za niewyczerpaną miłość
i prosimy – obdarz nas swoim pokojem. Amen.