Pismo religijno-społeczne poświęcone polskiemu
      ewangelicyzmowi i ekumenii

4 / 2000

Jezu Chryste, staję przed Tobą
ze skruchą i pokorą z powodu mojej grzeszności,
ale i z poczuciem wdzięczności za Twoją ofiarę na krzyżu,
za Twoją dobroć i ogrom miłości.
Ty pozwalasz mi odkrywać,
że sam nie mogę wyzwolić się z mocy grzechu
i że moje winy oddalają mnie od Ciebie.
W mej bezradności dociera do mnie
Słowo o krzyżu, krzyżu nadziei, łaski i miłości.
To Ty, Jezu Chryste, mnie ratujesz
i wyzwalasz z mocy grzechu.
Ty pamiętasz o mnie
mimo mych odstępstw i upadków.
Wziąłeś na siebie moje grzechy,
przebaczasz mi i usprawiedliwiasz mnie.
Z głęboką wdzięcznością myślę o Tobie,
który obdarzasz mnie swoim pokojem.
Naucz mnie modlić się:
„W ręce Twoje składam moje życie”.
Jesteś przy mnie w złych i w dobrych chwilach,
w zdrowiu i chorobie, w szczęściu i nieszczęściu,
zawsze strzeżesz mnie i prowadzisz.
Dziękuję Ci za pewność,
iż mam w Tobie przewodnika, opiekuna i przyjaciela,
dziękuję, że jesteś moim Panem i Zbawicielem.
Dlatego pragnę wielbić Cię i sławić
każdego dnia, aż do końca mego życia. Amen.