Pismo religijno-społeczne poświęcone polskiemu
      ewangelicyzmowi i ekumenii

Nr 11/2001

1914 – ur. 23 kwietnia, w Łodzi, syn Elżbiety z d. Buresz i Jana Niewieczerzała – kaznodziei świeckiego i nauczyciela zborów ewangelicko-reformowanych w Kucowie i Łodzi.
1934 – matura w gimnazjum im. J. Śniadeckiego w Pabianicach. Rozpoczęcie studiów na Wydziale Teologii Ewangelickiej Uniwersytetu Warszawskiego,
1939 – wybuch II wojny uniemożliwia wyjazd na stypendium na dalsze studia teologiczne w Holandii, w Kampen; kilkumiesięczna niewola w obozie jenieckim w Niemczech, powrót do Pabianic,
1940 – ordynacja na diakona Kościoła Ewangelicko-Reformowanego; krótki okres pracy w parafii reformowanej w Łodzi; praca zarobkowa (robotnik, urzędnik w spółdzielniach rolniczych) – najpierw w okolicach Kutna, później po nielegalnym przekroczeniu granicy w tzw. Generalnej Guberni, 
1943 – zawarcie związku małżeńskiego z Benitą Kaus,
1944 – czerwiec, wikariat w parafii reformowanej w Warszawie; wybuch Powstania paraliżuje pracę Kościoła; ks. Jan Niewieczerzał wraz z żoną zostaje wywieziony do Reichenbach, gdzie pracuje w fabryce jako stolarz i ślusarz,
1945 – ucieczka z obozu na Morawy, do zboru reformowanego w Pisarzowie; latem przybywa do Polski, 6 sierpnia w Łodzi zostaje ordynowany na duchownego i rozpoczyna na nowo organizowanie parafii warszawskiej; jesienią wyjazd do Czechosłowacji, praca w różnych placówkach kościoła czeskobraterskiego, studia na Wydziale Teologii Ewangelickiej im Jana Husa w Pradze,
1948 – listopad, powrót z rodziną na stałe do Polski, praca w warszawskiej placówce kościoła ER,
1949 – czerwiec – dyplom na Wydziale Teologii Ewangelickiej w Warszawie, październik – wybór na proboszcza przez Ogólne Zgromadzenie Członków Zboru; grudzień – wydanie pierwszego po wojnie numeru „Jednoty” (na powielaczu) czerwiec, Synod Kościoła wybiera ks. J. N. na radcę duchowego Konsystorza,
1952 – czerwiec, przyjęcie tymczasowo obowiązków superintendenta (biskupa) Kościoła po śmierci ks. sup. Kazimierza Ostachiewicza (wybór na Synodzie),
1953 – czerwiec, Synod Kościoła wybiera ks. J. N. superintendentem (biskupem) Kościoła na 10 lat;
15 listopada uroczystość wprowadzenia w urząd biskupa w warszawskim kościele,
1957 – wrzesień, pierwszy drukowany numer „Jednoty”, ks. bp zostaje red. naczelnym,
1959 – styczeń, pierwsze od czasów wojny spotkanie z niemieckimi pastorami ewangelickimi w NRD (Schellerhau k. Drezna); lipiec-sierpień – udział w XVIII Kongresie Światowego Aliansu  Kościołów Reformowanych (Sao Paulo, Brazylia),
1960 – czerwiec, Ogólne Zebranie Polskiej Rady Ekumenicznej wybiera ks. bp J. N. na prezesa Rady; październik, udział w II Konferencji Kościołów Europejskich (KEK) w Nyborgu (Dania),
1961 – listopad, udział w III Zgromadzeniu Ogólnym Światowej rady Kościołów ( New Delhi),
1962 – październik, organizacja w Warszawie centralnych uroczystości jubileuszowych 400-lecia wydania Biblii Brzeskiej – referat: „Znaczenie piśmiennictwa protestanckiego i Biblii w krzewieniu Reformacji w Polsce”,
1963 – maj, Synod Kościoła ponownie wybiera ks. bp J. N. na biskupa Kościoła na drugą dziesięcioletnią kadencję
1964 – luty, wyjazd do Szwajcarii na 3-miesięczne studia nad zagadnieniami ekumenicznymi,
1965 – marzec, z inicjatywy Prezydium PRE zwołuje w Warszawie Konferencję poświęconą II Soborowi Watykańskiemu; wrzesień, podczas Synodu Kościoła podpisuje dokumenty: „Odezwę Synodu w związku z 1000-leciem państwa polskiego” oraz „Oświadczenie Synodu w sprawie Memorandum Rady Kościoła Ewangelickiego w RFN”. Inicjuje budowę kościelnego Domu Opieki w Józefowie,
1966 – marzec, pierwsze spotkanie z grupą chrześcijańskiej młodzieży akademickiej z RFN, zapoznanie młodzieży z problemami polskiej ekumenii, rozmowy o pojednaniu polsko-niemieckim,
1967 – marzec, zebranie ogólne PRE wybiera ks. bp. J. N. na trzecia kolejną kadencję prezesa; listopad, doktorat honoris causa za działalność kościelną, ekumeniczną i społeczną przyznany przez Radę Wydziału Teologii Ewangelickiej im. J.A. Komeńskiego w Pradze,
1968 – lipiec, udział w IV Ogólnym Zgromadzeniu ŚRK (Uppsala, Szwecja),
1970 – październik, podjęcie obowiązków wykładowcy w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie (historia i teologia ruchu ekumenicznego oraz irenologia),
1972 – maj-czerwiec na zaproszenie zjednoczonego Kościoła prezbiteriańskiego USA uczestnictwo w obradach 184 Synodu Generalnego (Denver, Colorado), uczestnictwo w uroczystości zakończenia roku akademickiego w Princeton Theological Seminary,
1973 – maj, Ogólne Zgromadzenie PRE po raz piąty wybiera ks. bp J. N. na prezesa PRE; listopad Synod Kościoła ER po raz trzeci powierza ks. bpowi stanowisko Biskupa Kościoła . Ks. bp zastrzegł że nie będzie pełnił powierzonej funkcji przez pełną 10–letnia kadencje, lecz zrezygnuje w chwili gdy ze względu na stan zdrowia uzna to za stosowne,
1975 – styczeń, ustępuje ze stanowiska Prezesa PRE, które piastował przez 15 lat,
1978 – kwiecień, na Synodzie Kościoła ER ks. bp J. N. w referacie sprawozdawczym podsumowuje 25 lat swojej działalności i składa rezygnację ze stanowiska ze stanowiska Biskupa Kościoła (Synod wybiera na to stanowisko ks. Zdzisława Trandę, proboszcza parafii ew.-ref. w Zelowie),
1979 – rezygnacja z funkcji proboszcza parafii warszawskiej, przejście na emeryturę,
1980 – rezygnacja z pracy wykładowcy w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej. Nie pełniąc żadnych oficjalnych funkcji prowadzi na zmianę z ks. bp. Z. Trandą  (dojeżdżającym nadal do parafii zelowskiej) nabożeństwa w warszawskim kościele ewangelicko-reformowanym,
1981 – ks. bp Jan Niewieczerzał  zmarł 7 listopada po ciężkiej chorobie.