Pismo religijno-społeczne poświęcone polskiemu
      ewangelicyzmowi i ekumenii

ImageNa fotografii: Ślubne zdjęcie Marii Lidii ze Słamów i ks. Jerzego Jelena. Zelów, 6 lipca 1940 r.

NR 11 / 1987

1900-1942

Zarys biografii*

W grudniu br. mija 45 rocznica śmierci księdza Jerzego Jelena, proboszcza łódzkiej parafii ewangelicko-reformowanej. Zawiadomienie o jego zgonie podpisał dnia 6 stycznia 1943 r. komendant obozu koncentracyjnego w Dachau, SS-Hauptsturmführer Redwitz. Za krótkimi, sformułowanymi w oschłej, urzędowej niemczyźnie zdaniami kryje się tragedia człowieka - jednej z wielu tysięcy ofiar ostatniej wojny, tragedia rodziny, łódzkiego zboru a także całego polskiego Kościoła Ewangelicko-Reformowanego.

Ks. Jerzy Jelen urodził się w Warszawie 8 lipca 1900 roku. Był najmłodszym synem spolonizowanego Czecha, księdza Fryderyka Jelena, superintendenta Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w Królestwie Polskim, i Anieli z Semadenich, która pochodziła z romańskiej Szwajcarii. Tak więc ks. Jerzy Jelen, który musiał umrzeć dlatego, że chciał być wierny idei polskiego ewangelicyzmu, nie miał w swych żyłach ani kropli polskiej krwi. Wychowany za to został w tradycji wierności przybranej przez rodziców i dziadów Ojczyźnie i wraz z wieloma innymi Polakami-ewangelikami dał świadectwo tej wierności.

Osobowość Jerzego Jelena ukształtowały wychowujące go kobiety - babka Maria Kacprowa Semadeni i ciotka Matylda Semadeniówna (oboje rodzice przyszłego duchownego odumarli go bowiem wcześnie - matka w 1908 roku, ojciec w 1910). Naukę szkolną, przerywaną przez wydarzenia wojenne, ukończył zdaniem matury w warszawskim gimnazjum im. Mikołaja Reja a następnie wstąpił na Wydział Teologii Ewangelickiej Uniwersytetu Warszawskiego, postanowił więc iść w ślady ojca oraz dziada po mieczu i zostać duchownym. Poza edukacją szkolną odebrał też młody kandydat na teologa dobre wykształcenie uzupełniające w domu - uczył się muzyki i języków: niemieckiego oraz francuskiego. Znajomość tego ostatniego doskonalił podczas krótkiego pobytu na Sorbonie w 1925 roku, gdzie słuchał wykładów z zakresu historii Kościoła oraz filozofii religii chrześcijańskiej.

Po ukończeniu studiów na Uniwersytecie Warszawskim absolwent Wydziału Teologii Ewangelickiej Jerzy Jelen ordynowany został na duchownego ewangelicko-reformowanego 21 grudnia 1930 roku przez księdza superintendenta Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w, Rzeczypospolitej Polskiej Stefana Skierskiego. Następne pięć lat spędził młody ksiądz w Warszawie, gdzie pod opieką księdza Skierskiego pełnił obowiązki wikariusza a potem adiunkta w warszawskim zborze. Pracował też jako katecheta w stołecznych gimnazjach: im. Reja, Anny Wazówny i Emilii Plater. Opiekował się zborami leżącymi poza Warszawą - dojeżdżał do Żyrardowa, Kucowa i Zelowa. Był także kapelanem wojskowym swego wyznania w stopniu kapitana Wojska Polskiego, mimo że obowiązującą go w czasie studiów służbę wojskową skrócono mu z uwagi na poważne uszkodzenie oka - skutek urazu w dzieciństwie.

Wojciech Kriegseisen

Pełny tekst artykułu po zalogowaniu w serwisie.

Jak uzyskać pełny dostęp do zasobów serwisu jednota.pl